2004ten sonra gelen bol doların esip gürlediği bolluk (değerli tl ucuz dolar) illüzyonunun acıları bunlar.
1980 ihtilalinde 6 yaşındaydım. 1980 den önce demirelin tabiri ile 70 sente muhtaç bir ülkeymişiz. Benim 6 yaş belleğim, oyuncak olmayışı şeklinde sinyaller gönderiyor hala bana. 1980 darbesinden sonra 2 yıl kadar daha ithal mal yasaktı. Benin aklım, ilkokul arkadaşımın babasının yurtdışına gittiğinde aldığı uzaktan kumandalı arabadaydı. Yoktu Türkiyede. Hoş, o arabanın kumandası 9 voltluk pille çalıştığı ve piyasada 9 voltluk pil olmadığı için hareket ettiğini görmediğim, ama hareket etse kimbilir ne güzel olur diye istediğim bir takıntı haline gelmişti. Alt orta sınıf bir ailenin çocuğuydum.
1981 yılı dayımın almanyada çalışan komşusu rc araba getirmiş. Bana gösterdi, seneye gelirken sana geitreceğim para birliktir dedi. 11 ay teyzenin gelmesini bekledim. Son 2 ay ne zaman geliyor, geldi mi, acaba erken gelir mi diye bekledim.
Teyze gelmiş, arabayı getirmiş. Ama bir başkasına sarmış. 11 ay, bugün dönüp yüzüne kimsenin bakamayacağı şeyi bekledim ben. Sanmayın o kadar masum kalabildim. Tüketim toplumu projesi beni de esir aldı. Detaycı, mükemmelliyetçi bir tüketici oldum.
Şu an kendime bakıyorum, benden çok iyi satın alma uzmanı olur. Neyi, kaça nerden en iyisini alırım ve alabildiğine en az para cebimden nasıl çıkar bilirim. Bilmediğim şey ise, elimdeki eşya ile mutlu olabilmek.
Bizden mutluluğu aldılar. Yerine detay verdiler. Artık, 2004 ten sonraki bolluğun detaylarını kovalar haldeyiz. Pembe balayları bitti, gerçek yüzümüze ufak ufak, şakaymışçasına fiskeleri vuruyor. Gidiş böyle olursa, bisikletçiye gidince bisiklet bulduğumuza sevineceğiz. Varsın bize uygun bedeni olmasın. Mutluluğu geri vermeyecek sistem, bizim söküp aldığımız kadarıyla yetinmeyi bileceğiz.
5 sene önceye kadar, bana bisiklet soranlara f/p bisikletleri şak diye söylüyordum. 5 senedir ya almayın, yada bütçeyi esnetin diyorum. Ancak artan gıda enflasyonu ile bütçenin esneyen tarafı besbelli. Daralan yeri ise gıda dışında herşey.
Müşteri belli. Bu ülkede 5 milyona yakın durumu gayet iyi bir kitle var. Geri kalan 80 milyonla gelir makası her geçen gün büyüyor. Artık bisikletleri düşünmeden ancak bu grup alabilir. Benim gibiler, pazar günü bu saatte anca böyle destan yazar.
