Yeni taşındığımız evde ilk günü Mia Hanım'ın. Yerleşmeden önce sineklik taktırdım pencerelere ama dakika bir gol bir, evde ara ara Mia yok. (Adı üstünde sineklik, neden güveniyorsun?) Açık sinekliği görünce jeton düştü. Sokaklarda divane gibi arayıp durdum, yok. Tesadüfen bir ara karşıdaki müstakil evin kömürlüğünün çatısında gördüm. İki kere gelecek gibi oldu. Birinde çocukları, diğerinde başka kedileri görünce kaçtı. Baktım olmayacak, ben çıktım. Ben gidene kadar kırık çatıdan kömürlüğe girdi. Atladım komşunun bahçesine, kapıyı zorladım, menteşelerin biri çıkıverdi. Ben girene kadar hanımefendi kırık yerden çatıya kaçtı tekrar. Tam kedi-fare durumuyduk, oynadı durdu benimle. Panik oldu, gelmeyecek. Eve girip balkondan seslenince güç bela ikna oldu gelmeye. Tüm bunlar iki saat içinde olup bitti. Gelince vaziyet buydu, 5 yıldır ilk kez yıkadım. Hak etti.
İlk fırsatta yine kaçmayı deneyecek, şu sinekliklerin bir çaresine bakacağım yarın. He bir de komşu bu akşam evde değil, yarın gidip "Kapınızı kırdım kardeş." demem gerek.
