[ Başlık faydalı ise de, son sayfaları okudum, epeyce tartışma-didişme, anlatmaya/anlamaya-anlaşmaya çabalama gibi durumlar gelişmiş. Sanal ortam da böyle bir şey. Özellikle de kullanıcısı-üyesi çok sayfalar için kaçınılmaz gibi. Konu kapanır, sonra benim gibi birisi dayanamaz yazıverir, sonra bir başkası
Bunlarla birlikte, belli-başlı kurumlar ve ulaşabildiğim çevre dışında yardım eyleme, varlığımı paylaşma konularında tutuk olduğumu söyleyebilirim. Bugün bir ruble fazlam olsa, katıldığım turlarda ihtiyâcı olanları bulmam zor olmazdı sanırım. Açıkçası, ilgili eşyâdan sebeplenmek isteyenleri bilmek, görmek isterim; kendime gurur payı çıkarmak için değil, malın doğru ellerde olduğunu bilmek için. Bundan dolayı da bu başlık altında fazlalıklarımı elden çıkarmak gibi bir niyetim olur muydu, tam kestiremiyorum. Tabi bu demek değil ki bu sayfadan ihtiyaç sâhipleri faydalanmıyor.
Kişi, 3000 liralık telefon kullanıyor olabilir, ama yine de bir iç lastiğe ayıracak bütçesi de olmayabilir; üstelik burada bir mantık hatâsı aramak şart değil. Modern zaman öyle ki, insan zihninde ihtiyaç ile lüküs tüketimi birbirine boca etmiş durumda: Gerek reklamlarla, gerekse müzik, bâzı spor dalları, sinema gibi popüler kültür unsurları aracılığıyla. "Gerçekte neye ihtiyâcım var?" sorusunu sormak, dahası doğru yanıt vererek doğru eylemde bulunmak olgunluk isteyen bir durum. Bu olgun olma/olmama durumu ise genellikle yaşa bağlı olmuyor, kimi zaman doğrudan aileden, coğrafyadan, içinde yaşanılan kültürden geliyor, kimi zamansa kişinin 'kendisini yetiştirme', 'terbiye etme' süreciyle (zamanla) oluşuyor.
"Eeee sonuç?" derseniz, öyle, aklımdakileri yazdım
Birbirimizi kırmamız, iyi niyet dışına taşmamız yine topyekûn bizlere zarar veriyor gibi.
Şunu da eklemek gerek ki, burada bir paylaşım olduğunda, o eşyâ bizde yoksa, onu alacak bütçemiz olmasına rağmen ağzımızı sulandırıp iştahımızı kabartabilir. İnsanız, toptan olgun, kâmil, tüm, olmuş-bitmiş değiliz.
Kısacası(kısası mı kaldı), garip durum. Elden paylaşmak sanki daha iyi.]