yine anımsamadığım kadar yıllar önce,
yine dağ bisikletleri ve shimano ekipmanlarla yeni tanıştığımız yıllardı.
ceplerimizde bu kadar kredi kartının olmadığı ;
olsa bile alacak, bugünkü kadar çeşidin olmadığı çağlardı.
sanırım bayramların, hep bahar aylarına denk düştüğü günlerdi.
delikanlıydık,
bunun bizim için tek bir anlamı vardı.
çiftekerli nesnelerimize atlayıp, basıp gitmek...
öyle de yaptık..!
değerli dostum ö. özdil ile birlikte
üç günlük bayram tatilini fırsat bilip,
topçulardan izniğe inmiştik.
daha sonra ; iznik gölü' nün güney kıyılarını izleyerek gemliğe,
oradan da marmara denizinin güney kıyılarını izleyerek
bandırmaya varmıştık.
oldukça yorucu, oldukça maceralı,
bir o kadar da beklenmedik olaylarla dolu bir yolculuktan sonra
bandırmaya ulaştığımızda ; ikimizin de dengesi bozulmuş,
ikimiz de birbirimizden habersiz, böyle bir yolculuğa bir daha çıkmama kararı almış,
neredeyse eğilip toprağı öpecek duruma gelmiştik...
zaten iterim böyle aşkın ızdırabını diyerek,
ilk bulduğum otobüse binerek, hemen istanbul' a dönmüştüm.
arkadaşım ise başına güneş geçtiği için,
bir gün bandırmada dinlenip, kendine geldikten sonra ancak dönebilmişti.
o yıllar, çok fazla ingiliz ozanı
özellikle, hughes, yeats, eliot, larkın okuduğum yıllardı...
onların etkisinden mi,
yoksa yolculuğun çok fazla etkisinden mi bilinmez,
gezinin sonunda dört sayfalık uzun bir şiir yazmıştım.
sonradan, doğum gününde hediye ettiğim şiiri, arkadaşım ö. özdil,
aşağıdaki gibi kısaltarak yeniden düzenlemişti...
geçenlerde, kütüphanemin tozlu köşelerinde bulunca
oldukça sevindim ve o anları yeniden yaşadım.
'' vay canına '' dedim,'' tarih kolay yazılmıyor...''
Ç A Ğ R I
İzliyorlardı karanlıklarda yiten bu ıssız,
bilinmez yolu
Herşey ölgün, sessiz ve kımıltısız...
Uzun yollar gelmişlerdi, rahat evlerinden,
günlerboyu
Ve gece de sürüyordu çabaları.
Sürekli yukarılara ; ayın solgun ışığını gizleyen tepelere,
özenerek sarmaşıklara
Tedirgin gecede devinen iki gövde.
Kararlaştırılmamış bir uyum içinde dolaştılar
Yüksek düzlüklerde yol süren yabanıl hayvanlar gibi...
Derken denizden kopup gelen
Hırçın bir rüzgar karşıladı ıslak bedenlerini
Ve seslerini getiriverdi aydınlık kentin.
İzliyorlardı karanlıklarda yiten bu ıssız, bilinmez yolu
Alabildiğine özgür ve güvenli
Çağrısına uydular
Hiç düşünmeden, göz kırpan ışıkların
Işıklar ki gemilerin ; hepsi tutsak, demirli...
Sonra su ile buluşması gibi damlanın
Usulca karıştılar kalabalığa
Boşalan pedallarla, hiç çabasız...
s.öztürk, 27 / 03 / 1993, kadıköy
( özgün dizelerle kısaltarak yeniden düzenleme ;
ö. özdil 5 / 8 / 1994 )
yine dağ bisikletleri ve shimano ekipmanlarla yeni tanıştığımız yıllardı.
ceplerimizde bu kadar kredi kartının olmadığı ;
olsa bile alacak, bugünkü kadar çeşidin olmadığı çağlardı.
sanırım bayramların, hep bahar aylarına denk düştüğü günlerdi.
delikanlıydık,
bunun bizim için tek bir anlamı vardı.
çiftekerli nesnelerimize atlayıp, basıp gitmek...
öyle de yaptık..!
değerli dostum ö. özdil ile birlikte
üç günlük bayram tatilini fırsat bilip,
topçulardan izniğe inmiştik.
daha sonra ; iznik gölü' nün güney kıyılarını izleyerek gemliğe,
oradan da marmara denizinin güney kıyılarını izleyerek
bandırmaya varmıştık.
oldukça yorucu, oldukça maceralı,
bir o kadar da beklenmedik olaylarla dolu bir yolculuktan sonra
bandırmaya ulaştığımızda ; ikimizin de dengesi bozulmuş,
ikimiz de birbirimizden habersiz, böyle bir yolculuğa bir daha çıkmama kararı almış,
neredeyse eğilip toprağı öpecek duruma gelmiştik...
zaten iterim böyle aşkın ızdırabını diyerek,
ilk bulduğum otobüse binerek, hemen istanbul' a dönmüştüm.
arkadaşım ise başına güneş geçtiği için,
bir gün bandırmada dinlenip, kendine geldikten sonra ancak dönebilmişti.
o yıllar, çok fazla ingiliz ozanı
özellikle, hughes, yeats, eliot, larkın okuduğum yıllardı...
onların etkisinden mi,
yoksa yolculuğun çok fazla etkisinden mi bilinmez,
gezinin sonunda dört sayfalık uzun bir şiir yazmıştım.
sonradan, doğum gününde hediye ettiğim şiiri, arkadaşım ö. özdil,
aşağıdaki gibi kısaltarak yeniden düzenlemişti...
geçenlerde, kütüphanemin tozlu köşelerinde bulunca
oldukça sevindim ve o anları yeniden yaşadım.
'' vay canına '' dedim,'' tarih kolay yazılmıyor...''
Ç A Ğ R I
İzliyorlardı karanlıklarda yiten bu ıssız,
bilinmez yolu
Herşey ölgün, sessiz ve kımıltısız...
Uzun yollar gelmişlerdi, rahat evlerinden,
günlerboyu
Ve gece de sürüyordu çabaları.
Sürekli yukarılara ; ayın solgun ışığını gizleyen tepelere,
özenerek sarmaşıklara
Tedirgin gecede devinen iki gövde.
Kararlaştırılmamış bir uyum içinde dolaştılar
Yüksek düzlüklerde yol süren yabanıl hayvanlar gibi...
Derken denizden kopup gelen
Hırçın bir rüzgar karşıladı ıslak bedenlerini
Ve seslerini getiriverdi aydınlık kentin.
İzliyorlardı karanlıklarda yiten bu ıssız, bilinmez yolu
Alabildiğine özgür ve güvenli
Çağrısına uydular
Hiç düşünmeden, göz kırpan ışıkların
Işıklar ki gemilerin ; hepsi tutsak, demirli...
Sonra su ile buluşması gibi damlanın
Usulca karıştılar kalabalığa
Boşalan pedallarla, hiç çabasız...
s.öztürk, 27 / 03 / 1993, kadıköy
( özgün dizelerle kısaltarak yeniden düzenleme ;
ö. özdil 5 / 8 / 1994 )
