Forumda genellikle korku nesnesi ya da saldırı tehdidi olarak işlenen köpeklerin aslında insanları ne çok sevdiği ve dost canlısı olduğu biliniyor. Yanlış bilinç, önyargılar, psikolojik sebepler insanları köpeklerden uzak durmaya ve hattâ onlara şiddet uygulamaya itebiliyor. Benim çevremdeki köpeklerin büyük çoğunluğu bisiklete ve bisikletlilere alışkınlar. Diplerinden geçseniz bile ürkmez, sizi tehdit olarak algılamaz, göstereceğiniz ilgiyi de karşılıksız bırakmazlar. İnsanların köpekleri sevmemesinin nedeni köpekler değil, kendileridir. Ben dünyaya köpek olarak gelseydim mutlaka bisiklet süren bir insanla dost olmak isterdim. Kimsenin kapısına bekçi olmadan, insanlarla iç içe, konuşarak koklaşarak yaşamak isterdim. Köpeklik kötü bir şey değil ki hem. Hep demez miyiz, en tehlikeli varlık aslında insandır diye? Ürettiği şiddete, zulme, cehalete, karanlığa bakınca hak da vermemek mümkün mü bu söze?
Köpeklik aşağılık, iğrenç, kirli bir durum değildir. Nef'î'nin o müthiş dörtlüğünü, kendisine köpek diyerek hakaret etmeye çalışan Tahir Efendi'ye verdiği o muhteşem ayarı hatırlayın.
Tahir Efendi bana kelp demiş
İltifatı bu sözde zahirdir,
Maliki mezhebim benim zira,
İtikadımca kelp tahirdir.
