Güle Güle Dostum... (son 8 km)

Az sonra seninle birlikte son yolculuğumuza çıkacağız. Son 8 kilometremiz seninle...

Seni vereceğim birilerine ve bana senin karşılığında üzerinde resimler ve rakamlar bulunan bir miktar kağıt parçası verecekler. Sen onlarla gideceksin, ben ise o kağıt parçalarını cebime koyup minibüsle döneceğim eve. Eve girdiğim zaman kapının önünde kilitli olan "seni" arayacak gözlerim, belki görürüm diye ama olmayacaksın orada. O doğal gaz borusu, üzerinde kilit olduğu şekilde bomboş duruyor olacak orada.
Seninle yapacağım son yolculuğumda o kask denen lanet şeyi kullanmayacağım. Terleyince uçuran tişörtümü de giymeyeceğim. Altımda da kot pantolon olacak. Hızlı gitmeyeceğiz çünkü, yavaş yavaş, bakına bakına... Bir türlü bitmesini istemeyeceğim bir son 8 kilometre olacak. Bugüne kadar seninle benim hızlı gitmemizi sağlayan ne varsa, onlar olmayacak bu sefer.
Az önce üzerinde ne kadar km saati, matara kafesi, ışıklar, ne varsa söktüm. Sanırım o anda anlamaya başladın sonsuz bir ayrılığın başladığını. Sanırım matara kafesini söktüğümde de artık tüm ümitleri yitirdiğin andı.
Hep senle kasksız, ıslık çala çala, bakına bakına gitmeyi isterdik hatırlarsın. İşte az sonra öyle olacak, yavaş yavaş, sakince. eldiven de giymeyeceği biliyor musun, sana son kez doya doya dokunabileyim diye.

Hatırlar mısın, bazen "ben çıkamam bu rampayı" diyordun, zorluyordum seni. Bazense "öff bu ne biçim rampa" diyordum, "olur mu abi o kadar bakım yapıyorsun bana, çıkarız beraber, dert etme" diyordun. Ne yollar aştık seninle, ne güzel kızlar gördük, ne arabaların arasından geçtik, otobüsleri solladık, neler yaptık dimi seninle?

Bir defa bile üzmedin sen beni ya, bir defa bile yolda bırakmadın. Hiç beni mağdur etmedin, oysa ben satıyorum seni şimdi. Kendimden utanmadığımı düşünme sakın. Hem bu aylardır süren işsizlik, hem zamanında almış olduğum birkaç yanlış karar, buna da itti beni sonunda. En az yılbaşına kadar idare edebilmem için, senin karşılığında bana verecekleri paraya ihtiyacım var, gerçekten. Yoksa senle olduğum zamanlarda bir sefer bile sensiz bir hayatı düşünmedim.
Sana bi gopro alamadım ya, hala ona yanıyorum

Son bakımını da yaptım az önce. Üzerindeki mazot kokusu gitsin diye balkonda bekliyorsun. Belki de "oh ne güzel rahatladım, tertemiz" diyorsun. Belki farkında değilsin. binlerce km taşıdın beni, bakalım ben bu ağırlığı 8 km taşıyabilecek miyim?
Bir gün sana kötü davranacak, seni bir köşeye atıp kaderine terk edecek olurlarsa, bir şekilde bunu haber et bana, rüyama gir, karşıma çık, bir şekilde ulaş bana. Sen bunu yapabilirsin. Seninle nerelere ulaştık ikimiz, korkma sakın. Bul beni. Sen yolların kralısın, umarım yatırmazlar seni bir köşede öylece...
En son babam öldüğünde bu kadar ağlamıştım, 9 yıl olmuş. Aslında ne zamandır buna ihtiyacım da vardı. Şunu bil ki, seni alan genç arkadaşa sıkı sıkı tembihleyeceğim sana iyi bakması konusunda. Sen onun ilk yol bisikleti olacaksın. Belki de benden daha fazla ilgilenecek seninle. Belki de hiç görmediğin yerleri göreceksin, bizim rotalarımız belliydi, belki o bambaşka daha güzel yerler biliyordur.Hatta merak etme, bakıma ve tamire ihtiyacın olduğunda bana haber vermesini de söyleyeceğim, ki ben yapayım senin bakımlarını, seni bu dünyada en iyi tanıyan benim. Para almadan bunu yapacağımı söylediğimde bol bol görüşme imkanımız olacak seninle.
Yazmayayım artık, yazamayacağım daha doğrusu. Şimdi gideyim yanına, dün fark etmiştim, gidon bandında hafif bir aralanma olmuştu, söküp yeniden sarayım, yakışıklısın sen, artık ayrılıyoruz diye bunu önemsemediğimi sanma.

Hoşçakal...

İlk bisikletimi sattığımda ben de böyle hissetmiştim. Yeni sahibine teslim edesim gelmemişti hiç.

Tek tesellim var, yeni sahibinin teknik konularda bilgisi az olduğundan arada arayıp şu lastik olur mu? Şu göbeğin çapı buna uyar mı gibisinden sorular soruyor.
Geçen 25mm mavi yanakli Schwalbe dış lastik almış mesela. Upgrade ediyor bebeğimi

@Kuzey Ege umarım sizin bisikletiniz de böyle birine gitmiştir.

hayatımız zor kararlarla dolu geçiyor...herşey istediğin gibi olsun dilerim.

4 ay önce kadrosu büyük geldiği için sattığım bisikletim aklıma geldi ,çok duygulandım şimdi evde babam var ağlayamıyorum, belki yatarken onu düşünüp ağlarım

@Kuzey Ege Hocam ağlattın bizi yaa ..

müdür sen ne yaptın ya paran olunca yenisini alırsın olur biter, altı üstü bir bisiklet, doğada bulunan malzemelerin mixlenerek işlenerek ısıtılarak ve kalıplanarak belli bir forma sokulmuş hali... bisikletine bakmak güzel de aşık olmaya gerek yok be hocam altı üstü bir araç, bir mendilden farkı yok. alırsın kullanırsın atar, satar, hediye eder yada salonuna süs yaparsın hepsi bu. bu kadar da metaryalist olunmaz ki canim neyse inşallah daha iyi bir bisikletin olur ne diyim

@umutcanv
Yahu kesinlikle doğru söylüyorsun da, insanız ya işte, duygularımız var.
Insan sadece bi kadına aşık olmaz ki? Bir hayvana da, bir Ağaca da, bir Şehire de aşık olabilir. Neticede evrendeki herşey, birtakım maddelerin birleşmesinden oluşuyor. Temel kaynak Doğa... Ama dediğim gibi, hisler, insana Özgü. Her insan bir olmuyor. Ben de böyle melankolikim işte.
Konunun tüm fiziksel ve psikolojik detayında hakimim, sıkıntı yok. Ama işte, yol arkadaşlığı, bambaşka birşey...

Hakeden birine satılmıştır inşallah, daha nice yeni dostluklara

Durumun iyi değil bir doktora görün sadece bisiklet o metal duyguları yoktur bir gider diğeri gelir hatta daha iyisi gelir

hocam naptın ya boğazım düğümlendi.durumunu düzeltince onu bul ve geri al

çok iyi anlıyorum yazdıklarınızı. benimde bisikletime karşı olsun istemediğim tek şey var.

ya bir gün çalınırsa?

hiç düşünemiyorum ne yaparım ne tepki veririm...

@aycan turan

Aynen

Ne kadar metal duygusu olmıyan bi cisim olsada benim fikrim bir kalem gibi basit bişeye dahi alışınca ayrılmak zor benim düşüncem bu, umarım kısa sürede atlatırsınız bu durumu .

@Sinan A.
evet, çalınması çok daha kötü olur. haklısın. Allah korusun.

@aycan turan
ya giden gitmiştir artık, tabii ki düzelecek ve yenileri gelecek. ama takdir edersiniz ki bir bisiklete alışmak bile bir süreç, o sana alışacak, sen ona alışacaksın, onunla yapabileceklerini ve yapamayacaklarını belirleyeceksin, gerçekten var böyle bir şey. özellikle çıkıp şehir dışı yollarda performans sürüşü yapıyorsan...

@Kuzey Ege
Ben anlamlandiramadim ama dediginiz gibi 5 parmagin 5 i bir degil. Benim icin anlamli olan bisiklet degil gittigim yollar soludugum hava tanistigim insanlar ve solladigin arabalarin verdigi hazdan ibaret. Bisiklet sadece bu anilari hatirlattigi icin belki saklanabilecek birsey onun haricinde demir yiginindan ibaret parayi buldugum dakka kaldirir atar yenisini daha iyisini alirim. Sizlerin gorusune saygi duymakla birlikle demire asik olmayi abarti buluyorum . saygilar

Eşya'ya bu kadar bağlanmayın bence Yoksa eşya size hükmetmeye başlar; sizin eşyaya hükmetmeniz gerekirken...

İnsanın bağlandığı şey o metal parçası değildir, onunlayken yaşadıklarıdır aslında.. İnsan anılarından kopmak istemez... Ona baktıkça geçmişi yad edersin.. Yoksa tıpatıp aynısını versen o hislere derman olamazsın.. Ben de bir zamanlar ilk fotoğraf makinemi satmak zorunda kaldım, sonra çalışmaya başlayınca ilk iş aynısından bi tane daha almak oldu ama nafile.. Sanki makineyle birlikte anılarımı da satmıştım

@Mehmet Altuğ
Ya sahip olduğumuz her eşyaya bağlanmıyoruz tabii. Neler sattım bugüne kadar. Arabalar, bisikletler, elektrogitarlar, hiçbiri hükmedemedi, zaten yok böyle bir şey

Ama bu sefer koydu reis, bilmiyorum ilk defa Başıma geldi. Içinde olduğun mevcut durumla da ilgili herhalde. Yoksa manyak Değilim. Ha bundan belki 10 gün önce ben de aynı senin gibi düşünebilirdim, insanın hangi zaman hangi hisse kapılacağı belli değil, lakin beynin yapısı çözülemedi, çözülemeyecek de.

çocukken babam bisiklet almış haftasına çalınmıştı. salcano cs30 ikinci bisikletim ve 13 bin km yol devirdik beraber. bir kere bile olsun tamircinin kapısına uğramadık. benim de gözümde yol bisikleti var ama tesellim şu ki salcano'yu satsam fazla para etmez. 200-300 lira için de kimseye vermem. uzun süreler kullanılan bir eşya ile duygusal bağ oluşması çok da tuhaf değil yani.