El fenerli şok cihazı yaz Google a hepsi ayni zaten forumda da cok paylasildi.
okula gittiğim güzergahta ki karakollar zaten babamın devreleriydi yol aramaların da araçtan dahi indirmiyorlardı beni tanıyorlardı bir ihtiyacım olup olmadığını sorup babana selam söyle deyip uğurluyorlardı.Ama işte o gün unutmuştum fransızı sabahları çok erken kalkıyordum okul için 05:30 da okul sabah 08:00 başlıyordu telaşe den unutmuştum işte ....Yürümeye devam ediyordum gözlerim karşıdan gelecek bir çift araç farı arıyordu saatime tekrar baktım 00:15 gece yarısını geçmişti araç hala gelmemişti artık olağanüstü bir durum olduğunu anlamıştım içim den Allahım babama ve devrelerine yardım et onlar sağ salim evlerine dönsünler diye dua ediyordum kendimi unutmuştum bir şekil de eve varacaktım saatim 00:45 gösteriyordu yürümeye başlayalı yaklaşık iki saat olmuştu orman yolu düz bir yol değildi inişi çıkışı virajı bol toprak bir yoldu aslın da patika dan bozma bir yoldu gece olduğu için seri ve hızlı da yürüyemiyordum çünkü görüşüm kısıtlı idi ara da durup etrafı dinliyor tekrar yola koyuluyordum yolun yarısını bayağı bir geçmiştim 6 km yürümüştüm durup dinleyip dinlenerek normal bir durum da rahatlıkla saatte 4-5 km yürüneceğini biliyordum ama şartlar zordu anca bu kadar yürüyebilmiştim geceyi eğer dışarda geçirmek zorun da kalırsam kar daha yoğunlaşırsa ne yaparım sığınacak bir yer bulmam lazım bir anlam da hayat idame etmem lazım defterimin yapraklarını yakarım ağaç dalları ıslak önce onları kurutmalıyım karı kazmam lazım biraz ateşi toprakta yakmak daha kolay olur bir ağaç dibinde yakmalıyım çünkü oranın kar seviyesi daha az bunun gibi binlerce düşünce aklımdan geçiyordu... Derken sağ tarafım da yolun hemen ormanla buluştuğu nokta da bir hırlama duydum hemen döndüm ve baktım yol karanlık ormanın içi zaten zifiri bir karanlık hemen zippoyu çaktım iki çift göz bana bakıyordu zamanın durduğunu hissettim adrenalin salgısı artmıştı çünkü aramız da 5 metre bile yoktu dedim ki içimden işte çok sevdiğin kurtlar hadi bakalım biraz geriye doğru yavaşça iki üç adım attım ormanın içinden çıkıp bana doğru yaklaştıkların da biraz da çakmağın ateşin den kurt olmadıklarını anladım içim ferahlamıştı lakin kurda yem olmayı tercih ederdim köpeğe yem olmaktansa bir elimde çakmak öbür elimi parkamın cebine sokup kalemlerimi çıkardım kırmızının ucu sivriydi sıkıca tuttum her an hasmıma saplayacakmış gibi köpekler davar köpekleri belli besili büyük ve arazi de yaşamaktan canavar gibi olmuşlar kaçsam kaçacağım ama nereye kadar kovalayacaklar ve saldıracaklar belli hiç güç tüketmeye gerek yok geri geri yavaş hareketlerle gözlerimi iki köpekten ayırmadan arkama bakmadan nasılsa bir ağaca çarpacaktı sırtım çarptım ve durdum köpeğin biri paçalarıma doğru hamle yaptı tekmeyle savuşturdum çene kapatma sesi çok netti çattttt....Diğer köpek önüm de ki köpeğin arkasın da duruyor dolanıyor fırsat kolluyordu önüm de bunlar cereyan ediyordu ama sanki ben olanları başka bir açıdan başka bir yerden seyrediyordum ara da o canlı ana dönüyordum kıpırdamamaya dikkat ediyor fazla hareket etmiyor savunma da kalıyordum etrafıma bakıyor şöyle avucum büyüklüğün de bir taş kaya parçası var mı yahut kalınca bir dal parçası kesiyordum lakin kar kapatmıştı görünmüyordu eğilip ellerimle aramak köpeklere davetiye çıkarırdı ağaçlara tırmanmaya zaman yoktu hemen kaparlardı arkamı döndüğüm an en iyisi ayakta kalmak hayatta kalmaktı sırayla dalmaya çalışıyorlardı kah tekme atarak kah kalem savurarak savuşturuyordum pek ufak tefek biri değildim Allahtan o yıllarda 190 cm yakındı boyum ağırlığım 85 kiloydum (şimdi 195-110) direniyordum kolay lokma değildim elimde kiler ile hayatta kalmaya çalışıyordum köpekler pes etmiyordu etrafım da dönüp duruyorlardı boşluk kolluyorlardı seni dişleyeceğiz de bunun keyfini çıkartıyoruz mesajı veriyorlardı adeta çok sık nefes alıyordum ağzımdan çıkan buhar görmemi engelliyordu neredeyse bir adım ileriye doğru attım bu sefer ben saldırdım önde ki köpek şaşırdı biraz geriledi arkasın da duran köpeğe çarptı çarpmanın etkisiyle korktu arkasın da ki diğer köpeğe saldırdı bir birlerine bir iki diş attılar bende fırsat dedim biraz daha üstlerine doğru ilerledim öbür cebim de ki kalın defteri alıp kafasına doğru fırlattım yakın mesafeden biraz daha gerilediler bu esna da yolun kenarın da tesadüfen gördüğüm devrilmiş bir kedi gözü ( fosfor yol için) gördüm betondan hemen aldım elime almamla iki parçaya bölündü bir parçasını var gücümle fırlattım köpeklere doğru yere çarptı 2-3 parçaya daha ayrıldı parça etkisi arttı köpekler biraz daha geriledi artık cesaretim de artmıştı önce onları karşılamış sonra püskürtmüş şimdi ise saldırı halin de idim uzaktan havlıyorlar yanaşamıyorlardı durduğum an duruyorlar yürüdüğüm an yürüyorlardı artık mesafe ve durum kontrolü bendeydi belli mesafede tutup yanaştırmıyordun iki köpek bir on dakika daha beni uzaktan takip ettikten sonra ormana doğru dalıp kayboldular gittikleri görünce ve emin olunca kendimi kontrol ettim pantolonumun paçasın da ve sağ baldır bölgesin de yırtık sol elim için de kıpkırmızı kırmızı kalem boyası sağ elim üç parmak ta hafif yırtıklar beton kedi gözü çizmiş saatime baktım saat 01:50 gösteriyordu kendi kendime ha gayret dedim az kaldı tekrar yürümeye başladım saat 02:45 gibi ışıkları yani projektörlerin ışıklarını gördüm gelmiştim nizamiye sesli bir biçimde yanaşıp nöbetçiye uzaktan kendimi tanıttım ve yuvama girdim ....Uzun lafın kısası beni araç almaya gelememişti çünkü acil bir duruma müdahale etmeye gitmişlerdi babam emrinde kiler devreleri hepsi bizlere de her zaman olduğu gibi kendi başının çaresine bakmak düşmüştü.....Köpek saldırı denildiği zaman o günüm aklıma gelir hüzünlenirim ve rahmetli babamı hep rahmetle anarım ...Teşekkür ederim beni dinlediğiniz ve okuduğunuz için sağolun.
Grup oldukları zaman daha tehlikeli oluyorlar. 3den fazla köpek saldırgan bi şekilde yolumun üzerinde geziyorsa çaktırmadan yolumu değiştiririm. Bu arada öyle köpek çetelerini belediyeye şikayet etmekte fayda var. Hepsini hiçbir belediye almaz ama birkaçını bile alsa saldırganlıkları azalır
Ben Maltepe belediyesi veteriner saha ekibi ile köpeği aramaya çıktım. Köpeği bulamadık. Görevli prosedürün şöyle işlediğini söyledi; eğer köpeği yakalarsak 10 gün karantinada tutuyoruz, köpek 10.günde yaşıyor ise siz aşılarınızı kesebilirsiniz. Sonra köpeği tekrar aldığımız yere geri bırakıyoruz dedi. E dedim saldırgan bir köpek ama, çoluk çocuğa saldırırsa ne olacak, barınaklarda tutulamaz mı dedim. Köpeklerin milletvekili kadar dokunulmazlığı var abi yapamıyoruz dedi adam. Güvenlik görevlileri ile görüştüm adamlar insanlara saldıranları bile kovalayamıyoruz dedi. Çok enteresan, sonuçta köpek tabii ama hem o saldırgan köpek için hem insanlar için insancıl bir çözüm üretilebilir bence.
Teşekkür ediyorum Sayın Taflan beğendiğinize çok sevindim lakin daha mini roman yazacak kıvama bile gelemedim iltifatınız için ayrıca teşekkür ederim.
Hüzünlendirmek istemezdim ama yaşananlar yoğun duygular olunca elde olmadan cümlelere akıyor teşekkür ederim Sayın Cemal Ç.
Sayın Madmexx samimi duygularınızı hissettim övgülerinize teşekkür ederim çok ince gören ince düşünen birisiniz teşekkür ederim.
Çok olmaları önemli değil, sakın gardını bırakma. Fakat bu yıl bir köpek neredeyse harcıyordu beni. Bağzı öğütücü büyük itler birden saldırıyor. Onlara dikkat etmek lazım. Çok geçmiş olsun. Dikkatli sürmeye devam.
Allah razı olsun vatan için görev yapan şehit olan gazi olan kurşunu atandan da yeğen den de Allah binlerce kez razı olsun hakkımız helal olsun tini şad mekanı uçmağ olsun teşekkür ederim Sayın necmeddin@ERTUNGA Allah cümlemizin geçmişlerine Rahmet eylesin,özellikle Vatan için görev yapmışların ruhları her daim şad olsun.
Ellerin kolların dert görmesin. Hem anılarını hem de duygularını hoş bir şekilde ifade etmişsin.
