İnsan vücudunun zorlayıcı koşullar altında adaptasyonu geçicidir, kalıcı değildir. Sizin tabiriniz ile vücudumuz alışıp öyle kalmaz yani. Zorlayıcı koşullar altında normalin üzerinde çalışarak geçici adaptasyona uğrar vücut.
Zorlayıcı koşullar bittiği anda vücut hemen normal haline dönmeye başlar. Profesyonel sporcular neden günde 4 saat antreman yapar mesela? Bir hafta yatsa bütün yaptıkları neredeyse boşa giderde o yüzden. Vücut hemen eskiye dönmeye başlar.
Fiziksel zorlayıcı adaptasyon esnasında, kalp kasımızda hasarlar başlar, kalp daha fazla oksijen ve glikoz ihtiyacını karşılamak için normalin üzerinde çalışır. İşte bu esnada artan enerji ihtiyacını akut olarak şeker ile karşılamaz isek değerli yağlarımızıda, kaslarımızda yemeye başlarız. Degerli yağ dediğim kocaman göbeğimiz değil elbette, vucudumuzun ihtiyacı olan gerçek yağ dokusunuda yeriz. Sporcular ısrar ile protein alalım, kas kütlesi önemli, sıfıra yakın yağ oranı deselerde bu yanlıştır.
Hatta bir makale okumuştum, ağır yapılan fiziksel aktivitede akut enerji ihtiyacı hemen karşılanmaz ise kanın düşen glikoz duzeyi beyin hasarina bile yol açıyormuş, beynimiz sürekli beslenmek ister böyle bir durumda, çünkü aç kalmayi sevmez, Akut enerji ihtiyacı için diğer kaynaklar kullanılmaya başlamadan arada kalan bu süre önemlidir kısa sürede beynimiz hasar almaya başlar çünkü.
Bilgi konusuna gelince, her şeyi asla bilemeyiz, belirli alanlarda arastiririz, ogreniriz, ben hala emekliyorum diyorum kendime. Akranlarım kahvede okey oynarken ben surekli birseyler okurum arastiririm. Haftasonu bos vaktimi futbol izleyerek degerlendirmem okurum. Tuvalette okurum, calisirken sigara molalarında okurum. Bilgiye açım yani. Merak sardigim her konuyu arastiririm. Bilgi büyük bir plaj ise benimki o plajdaki tek bir kum tanesi bile değildir. Onun için ölene kadar kendimi gelistirmeye devam etmek felsefemdir.
