İnatla dayanıyoruz ama napalım...
Kimse yazmamış ben yazayım; ufak tefek bi Yunan adası...
Paros olabilir.
İnşallah öyle bi fırsat olur da, ömrümüzün sonuna gelmeden şu şehirden, şu ülkeden, küfrü basıp herşeyi geride bırakıp gidebilirim. Ciddi sıkıldım. Seçim geyiği de değil bu bahsettiğim ha ona göre. Yani "efendim X partisi iktidar oldu, bu ülkeden artık gitmenin vakti geldi" geyiği değil. İnsanımızın hala "insan" olamadığı, bir sürü hayvanla hergün metroya binip, kaldırımda yürüyüp, trafikte karşılaştığımız, "okumuş" dediğimiz tiplerin bile birçoğunun büyük gerizekalılar olduğunu ve gram gelişme gösteremeyeceklerini gördüğüm için söylüyorum bunu.
Kaldı ki, insanımız hiçbirşey öğrenmeye, daha iyiye götürmeye falan da hevesli değil yani. Gelişmiyoruz. Adam evrimleşmiyor resmen. Bunun için bi çaba da sarf etmiyor. Hala direksiyonda bebek oturtanlar, hala bebek arabasıyla kaldırım yerine yoldan gidenler, hala ilk defa karşı cins görmüş gibi yanınızdaki hatuna bakanlar, hala yere sokağa vs'ye çöp atanlar, hala tükürenler....vs.vs.vs.
Bunlar yetmiyormuş gibi, eskiden özür dilenen şeyler de artık feci bir şekilde yüzsüzlüğe vurulmaya başlandı. Adam ters yönden gelmiş, benim yol vermemi bekliyor. Laf ediyorsun, "kullanılıyor burası zaten, ne var yol versen" diyor. Vermiyorum diyorsun, bu sefer karşındaki ayı kavga çıkarmaya çalışıyor.
Ülkede haklıyken ezik davranmak zorundasın. Ya da belinde silahın olacak. Çekip çekip vuracak, temizleyebildiğin kadarını temizleyeceksin
Ya da yuta yuta, içine ata ata kanser olacaksın.
Ya da bunların hiçbiriyle uğraşmayıp, bizim az buçuk medeni halimiz olan Yunana gideceksin. Hayatını yaşayacaksın.
İstanbul değil, ben artık insanımıza dayanamaz hale gelmişim baksanıza