Lise yıllarımda İzmit Gölcükte Seka`nın lojmanlarında oturuyorduk, bahçelik alabildiğince ağaçlık alandı, köpeğimiz de vardı, kedimlerimiz de, bir dönem hatırlıyorum 10 dan fazlaydılar, çok severim kediler, küçüklüğümden beri. Oradan taşındıktan sonra bakamadım bir daha, bundan 3-4 sene evvel yağmurlu bir havada otobüs beklerken yavru bir kedi bulmuştum sırılsıklam olmuş bir halde, montumun içerisinde eve getirmiştim, otobüste ara ara miyavlamış kimse sesin nereden geldiğini de anlamamıştı
evde havlularla kuruladım, pamuklara sarıp sarmaladım, 2 gün uyudu şırıngayla besledim bu zaman zarfında, 10 gün kadar durduktan sonra kaçtı evden alışamadı bir türlü, ama çok üzülmedim sonuçta ölmekten kurtardım ben onu. Kediler hakkında bir yazı yazmıştım, aklıma geldi şimdi burada da paylaşmak isterim.
Kediler: Sahiplerini kendileri seçerler, tek başına olmayı sever, kendi karakterini ve kişiliği oluşturur, yalaka değildir, canı istemezse sizinle oynamaz, canı istediğinde muhakkak oyununa sizi dahil eder, insanların onların hizmeti için yaşadığını düşünürler. Tüm zorlu şehir şartlarına, insanlara köpeklere, arabalara, yemek bulma ve su bulma sıkıntısına rağmen hayatta kalmayı başarırlar. Onurlu, gururlu, kendini beğenmiştir, ne istediğini iyi bilir, istediğini her zaman sizden alır.
Kusursuzdurlar, müthiş dizayna sahiptir, 8. kattan düşüp hiçbir yerine bir şey olmayan tek hayvandır.
Evini sahiplenir, diğer herkesi misafir olarak kabul eder. Mükemmel hafızaya sahiptirler, hiçbir şeyi unutmazlar.
Alıştırırsanız sizin yediğiniz her şeyi yerler ve sağdan soldan alınan ucuz köfte, sosis, salam vs... gibi iğrenç yiyeceklere pisliği gibi davranıp üzerine toprak attığını görebilirsiniz.
Eğer bir kedi beslemediyseniz sevmemeniz normal karşılanabilir, ama bir kedi beslediyseniz her zaman köpeğe tercih edersiniz.
Zarif hayvanlardır, yürüyüşlerine bakmanız yeterli.
