Çocukluktan beri gözlerimde miyop yani uzağı iyi görememe rahatsızlığı mevcut. İlkokul yıllarımda orta sıralardan bile tahtada yazılanları okuyamazdım. Ama bunun bir problem değil, bütün insanlara özgü bir durum olduğunu sanırdım. Yani insanlar uzağı göremez diye düşünüyordum, gözlerimin bozuk olduğunu bilmiyordum. Gözlük takanların da daha iyi görmek için değil, moda için gözlük taktıklarını düşünüyordum, sebebi de her akşam Mehmet Ali Erbil'le çarkıfelek izlemek sanırım. Adam programda gözlük değiştirdiği için bende öyle bir algı oluşturmuştu. Ve bu olay 8. sınıfa kadar devam etti. 14 yaşımdayken babamla izmir metro çıkışında uzaktaki arabaların plakalarını okumaya çalışırken durumun farkına vardık. Ben 10 metre önümüzdeki araçların plakalarını okuyamazken, babam o arabanın arkasındaki araçların plakalarını okuyunca herşey ortaya çıktı. 8. sınıfa kadar hiç defter tutmadım, tahtayı göremediğim için dersleri hiç dinlemedim. 8. sınıfta 1.5 miyop gözlüğümü alıp çalışmaya başladım. Şimdi ise Celal Bayar Üniversitesinde Makine Mühendisliği, Konstrüksiyon ve İmalat anabilim dalında yüksek lisans yapıyorum. Ve hep kendime sordum, acaba 1. sınıftan itibaren gözlük kullansaydım, derslerime çalışsaydım şimdi akademik olarak nerede olurdum diye...
Zamanla fark ettim bunu.Belkide hepimiz aynı şeyi düşündük 
