Çocukken ne güzeldi değil mi, bisikleti bisiklet olduğu için seviyor, çatır çatır sürüyorduk. Mutlu bir şekilde oradan oraya zıplıyor, savuruyor, ay şurasında renk çizilmiş mi diye bakmıyor, görmüyorduk. Ben bisikletime piknik tüpleri yükleyip tüp değiştirmeye giderdim. O tüp bisikletimin arkasını, kenarını çizer mi derdim hiç yoktu. Acayip mutluydum bisikleti kullanırken. Çünkü o bana yüzüme çarpan rüzgarla özgürlük ve kullanım zevkini veriyordu.
Ama şimdi böyle mi? Bisikletimin ilk maşası çizildi. (2 tane ufacık çiziği var) içim resmen cızz etti. Canımı sıktı ve üzüldüm. Daha sonra da gidona taktığım ttbar, gidon borusunda çiziklere yol açmıştı. Onlara da bi ayrı üzüldüm. Keşke çocukluğumuzdaki gibi olabilsem, hiç kafaya takmasam. Ama kafama taktım bi kere. Şu an bunları oje ile kapatmayı planlıyorum. Oje işe yarıyor diyor arkadaşlar. Bakalım...