Bisiklet aslında gerçekten hobim değildi, dişimi tırnağıma takarak ham bacaklarımı çalıştırmak için hergün yokuşları tırmanarak ve civarlarda daha önce hiç geçmediğim yerleri ve sokakları geçerek ufaktan bisiklet macerama başlamıştım. Aslında bisiklet beni gerçekten her yere götürecek bir araç olduğunu hissettirene dek kendimde pek anlam bulamadığım bir boşluk vardı, bana kazandırdığı istek, arzu ve karar pompalaması olmadan muhtemelen çok küçükken olduğum harika zihni külliyen kaybedebilirdim. Neyse efenim fazla uzatmadan kendi hobilerimi ve ara sıra yaptığım uğraşlarımdan bahsetmek elbette hoşuma gider.
Şöyle ki elektronik aygıtlar, mekanik araçlar, maketler, çizim programları, kısacası tasarım ve teknolojiye dair herşeyle fırsat buldukça ilgilenmekle meşgul olurum. Tabii bilgisayar beni içine sürüklediği için bu yeteneklerimi ve potansiyellerimi sınırlıyormuşum
geçen haftalarda bilgisayar ve telefon ile hiç işim olmadığı bir günde ps2'yi tamir etmiş, yıllardır tozlanmaya bırakılmış maketimi temizleyip devam etmeye hazır hale getirmiş, rc helikopterimin parçalarını onarmıştım. Daha sonrasına legolarla uğraşmaya dalmışım ki kendime tripod yapmıştım, sadece dikey olarak telefonu tutabildiği için pek verimli bir tasarıma sahip değil.
Elbette o gün bu kadarıyla yetinmemiş, evdeki herşeyi karıştırarak kendime kurban edecek alet edavat aramaya koyulmuş ve düzenimi bir günde baştan aşağı değiştirmiştim. Aslında bu huylarım 10 yaşından sonra kayboldu sanıyordum. Meğersem büyüdükçe gelişen ve farklılaşan çevrem ve hayatım yüzündenmiş. Bazı şeylerden feragat edince, kaybedecek bir şey ortada kalmadığında insanın asıl potansiyeli kendini gösterebiliyor.
