Normalde baya korkardım köpeklerden,yanımda biri olmadan ne yapcağımı şaşırırdım.Sırf bu yüzden kendimi kısıtlardım.Köpeklerin benim yapmayı sevdiğim işi engellemelerine izin vermemeliydim.
Açıkçası artık bisikletleyken çok da korkmuyorum(yine ufak bi adrenalin oluyor tabi) köpekten çünkü hareketlerime nasıl tepki vereceğini öğrendim gibi.Kalkanım da bisiklet yani güvende hissediyorum.Tek başımayken çok fazla tecrübe edemedim gerçi.Lakin düşüncem korkumu yendiğim yönünde.Ya da en azından kontrolü ele aldığım yönünde.
Ama hala koşarken köpekle karşılaşınca tırsıyprum çünkü bisiklet gibi önümde duran güven verici bi kalkan yok.Onu da aşıcaz zamanla.
Yukarıda paylaşılan videodaki kadar kalabalık olmasa da 5-6 çoban köpeği üzerimize geldiğini arazide bi arkadaşımla tecrübe etmiştim.Ha şuan grup halinde köpekler koşsun üstüme ister miyim?Tabi ki hayır ama nasıl başa çıkacağımı öğrendim.
Sonuç olarak bu işi seviyoruz ve malesef Türkiye'de köpeklerle muhattap olmadan bu işi gerçekleştirmek zor.O yüzden ister sevin ister sevmeyin ama köpeklerle nasıl anlaşacağımızı öğrenmek gerek.Bu da yavaş yavaş işleyen bir süreç.
Korkularımızla savaşalım,risk alarak yaşayalım ki "keşke"lerle dolu bir hayatı geride bırakmayalım.
Gerçi böyle bi arkadaştan korkmamak elde değil
(Fotoğraf bikepacking.com dan )