Sinirli stresli olup bisikletime bindiğimde mazlumu getirin bana sahnesini yasatiyorum ona ve sakinlestigimi hissediyorum en güzel en sadik terapistim benim, istediğim zaman istediğim yere gidiyorum mutluyum ya rizenin bir tepesine gidip şehri izleyince kendimi çok iyi hissediyorum yazın denize kadar sürüp denize atlayacagimi hayal edip muhteşem hissediyorum
Trafikte genelde agresif sürmek çok hoşuma gidiyor kaldırımlarda vs. ön kaldırma valla biraz tehlikeli ama eğlenceli Trafiğe kapalı alanlarda genelde uzun turlar yapıyoruz bazen yokuş aşağı top speed deniyoruz
"Biz" degil de "Ben" olmanin tadi en cok bisiklet tepesinde cikiyor, dogasi geregi. Ne diger bisikletciler, ne araclar, ne de herhangi biri ya da bir sey; Sadece ben oluyorum bu evrende, ben hukmediyorum her seye. Seviyorum bu duyguyu.
Bisiklet sürerken ağladığım da oldu; heyecandan, adrenalin ve mutluluktan bağırdığım da. Ama bu kadar karmaşık duyguları hiçbir zaman günlük yaşantıda bulamadım. Bisiklete binerken ben oluyorum, kendimi hissediyorum
Bu yazıyı yazdıktan sonra bisiklete binmeye gitti...
klasik bir cevap olacak ama tek kelimeyle özgür. asıl benim için bisiklet sürmenin başka zevkli bir yanı var. bisiklet sürerken tamamen yola odaklanıyorum. gün içinde, çalışırken, evde otururken ve başımı yastığa koyduğumda aklımda dolanan binbir sorundan bir tanesi bile yolda aklıma gelmiyor. tamamen transa geçiyorum diyebilirim.
Bazı zamanları ''popom artık bana ait değil'' diye düşünüyorum. Öldürecek bu sele beni Tabi bir de işin özgürlük boyutu var istediğin yere sıfır masrafla gitmek var.