Benden bir hikaye anlatayım. Aşı olursunuz, olmazsınız sizi ilgilendirir.
En son 2008'de askerdeyken, tüm bölük grip olduğu için ben de onlardan kapıp hasta olmuştum. Normalde hiç hasta olmam. Hastalığın ne olduğunu, ne hissettirdiğini bile unutmuştum. Eylül ayında bir gariplik hissettim ve ertesi gün test yaptırdım. Sonuç pozitifmiş. Bazı aksaklıklardan dolayı aşı olamamıştım. Yurtdışına yerleştik, aşım çıkmadan Ankara'ya geldim, Türkiye'de de yok görünüyordum, git gel yaptık vs vs... Aşı olamamıştım. Ankara'da hastanede yatan babamın yanında annemle dönüşümlü refakatçi kalıyordum. Babamın bağışıklığı neredeyse sıfırdı. Ara sıra da 90 yaşındaki koah hastası anneanneme uğruyordum. Anneannemin de 60 yaşında bir bakıcısı var. Onunla da aynı ortamda oldum tabii ki. 70 yaşındaki teyzem ve 75 yaşındaki yeni bypass olmuş eniştemle de sık sık temas halindeydik. Bu saydıklarımın hiçbiri covid olmazken acaba virüs neden beni seçmişti? Farklı yaşlarda olan bu saydıklarımın hepsi aşılarını oldukları için mi hasta olmadılar?
Normalde çok dayanıklıyımdır. Doğalgaz zehirlenmesi atlattığım için baş ağrısını iyi bilirim. Kafanızın büyük bir mengenede kıstırıldığını düşünün. O ağrıya dayanmış ve kurtulabilmiş biriyim. Normalde başım ağrıyor demem hiç... Başım ağrıdı, sonra eklemlerim, kemiklerim ve saç köklerim... Çok fena ateşim çıktı. Bir terleme oldu, sanki yatağa kovayla su dökmüşlerdi ve kurumuyordu. Sabaha kadar çarşafın kuru yerlerine yatarak üşümemeye çalıştım. Çarşaf değiştirdim, işe yaramadı. Üşümek derken, forumda
kışın nasıl giyinmeliyiz diye bir başlık var, orada karda tişört ve şortla bisiklete bindiğim fotoğraflarımı görebilirsiniz. Kopenhag'da şort ve tişörtle kış geçirdim ve halen böyleyim. Uzun lafın kısası, ben üşümem. 37 derecede üşüyordum... İlk 2 gece böyleydi, diğer 3 gece terlemeler devam etti ama biraz azaldı. Annem benim yüzümden eve gelemiyordu, hastanede babamın yanında kalıyordu. Ben de her gece, kötü bir ihtimale karşı, kapının arkasından anahtarı çekiyordum, kediye de bolca su ve mama bırakıyordum ki başıma bir şey gelirse içeri rahat girsinler, hayvan da ölmesin diye... Bana bunları hissettiren bir hastalıktan bahsediyorum arkadaşlar. Fiziksel olarak taş gibiydim, sıkıntıdan her gün deli gibi şınav, barfiks ve dips çekiyordum, "covid de neymiş lan" diyordum ancak 1 hafta sonra tat ve koku hissinde azalmalar oldu. 2 hafta sonra görme bozukluğu başladı. Uzağı ve yakını bulanık görüyordum, gördüğüm görüntülerden ışıklar çıkıyordu. Gitarımı çalarken sapı bile düzgün göremiyordum. Unutkanlık da başlamıştı. Neyse, 1 ay sonra sıkıntılarımın hepsi düzeldi. Şimdi normal hayatıma devam ediyorum.
Geçen hafta yukarıda bahsettiğim teyzem ve eniştem covid oldular. İkisinde de hafif öksürük dışında hiçbir sorun olmamış. Teyzemlerle yakın zamanlarda covid olan aşı karşıtı bir arkadaşları vardı. Geçtiğimiz günlerde covid'den öldü. Google'dan bakın, Sencer İmer adında ünlü birisi. Aşı karşıtı akademisyen, prof. Öldü... 70-75 yaşındaki teyzem ve eniştem neden hafif atlattılar da bağışıklığı çok kuvvetli olan ben o kadar ağır geçirdim? Aşıyla ilgisi yoktur diyebilir miyiz? Teyzemlerle aynı yaşlarda, yakın zamanlarda hasta olan aşı karşıtı bir adam neden ölüyor da teyzemlere bir şey olmuyor? Küçücük bir odada bağışıklığı sıfıra yakın babam neden hasta olmuyor da ben oluyorum? 90 yaşındaki koah hastası anneanneme benden neden covid bulaşmadı? Yaşadığım yerde 27 yaşında aşı karşıtı bir genç kadın öldü. Neden? 49 yaşında bir tanıdığım covid'den öldü. Neden? Bir arkadaşımın 13 yaşındaki oğlu covid geçirdi, sonrasında tansiyon hastası oldu. Neden?
Çok değişik ve tehlikeli bir hastalık bu. Alaya alınacak bir durum değil. Aşı ile ilgili endişelerim vardı. Farklı branşlardan birçok hekimle, bilim insanıyla konuştum, makaleler okudum. Tabii ki %100 korur, % 100 yan etkisi yoktur diye bir şey yok ama anlattığım örnekler en azından bana fikir verdi.
Hepinize sağlıklı bir yaşam diliyorum.
Sevgiler.
Can
