256993 dosyayı görüntüle
Günün anlam ve önemi bu fotoğraftır!
13 km saydığım yol 9,5 olarak geçiyormuş. Toplam 47 dakikada geldim ama bana bir gün gibi geldi. 40 km yolu tempolu rahatça tamamlayan ben kışın ye-iç-yat kompozisyonu ile hakiki bir tembel olmuşum. 4. kmde nefes nefese kalmaya başladım. Şu an oturalı 10 dakika oluyor fakat hala iki kaşımın ortası zonkluyor.
Boyunluk ve bere kafamı çok güzel korusa da iki kaşımın ortasından yiyeceğim rüzgarın bana ağrı yapacağını hesaba katmamıştım. İyi bir haber varsa sabah -10 değil, -6 derece havayla karşılaştım. İlk birinci kilometrede dediğiniz gibi parmak uçlarımı hissetmemeye başladım ve beynim uyuşmaya başladı. Bir pastaneye girdim bir poğaça ve meyvesuyu aldım. Bir takım eldiven istemeyi de ihmal etmedim. Sabah kahvaltı yapmaya vaktim kalmadığı için sanırım halsiz düştüm. Biraz şekerim yerine gelirken görselde gördüğünüz eldivenler ellerimi yeniden hissetmeme yardımcı oldu. Havanın soğuk oluşuna güvenerek su almaya gerek duymadım fakat o kadar sıkı giyinmişim ki içeride fazlasıyla ter kaybı yaşadım. Ortalama 12km/h saat ile gittiğim yolda nefes nefese kaldığımı düşünsem de ortalama kalp atışım 79da kalmış.
Burun kıllarımın donduğunu da atlamak istemedim.
Şimdi akşam eve nasıl döneceğimi kara kara düşünüyorum. İyi bir kondisyon yakalamadan ve şu mont gibi gereksiz ağırlıktan kurtulmadan bir daha işe bisiklet ile mi? Yok ben almayayım.
