Keşke fırsat olsada ikisi de kalsaYol bisikletine geçtikten sonra MTB'yi bırakanlar: Siz MTB'ye zaten hiç başlamamıştınız.
Yıllar oldu çerez (cips) yemeyeli. Çok nadir, zorunda kaldıkça bisküvi yerim (yiyecek gerçekten hiçbir şey bulamazsam). Marketlerdeki tatlı reyonundan sadece çikolata alıyorum, onu da mutluluk hormonum düşünce alıyorum çikolata gerçekten mutlu ediyor Hayatımda ilk defa erken yatıp, 7-8 saat uyumuştum haftalar boyunca (Sonra düzen bozuldu tabi, ama sonuçta bunu yapabildiğimi öğrenmiş oldum!) Bir rutin içinde, bir program içinde geçen haftalarımın bana kendimi daha iyi ve daha dinç hissettirdğini, aynı zamanda bunu sürdürdükçe ve bunun bana kattığı gelişimi gördükçe aslında hayatımızdaki tüm hedeflerimize bu tip rutinler oluşturarak ulaşabileceğimiz düşüncesini benimsedim! (bkz. arabanın hakkını ver hakkını!) Bu tercübemden yola çıkarak hayatımın geri kalan her alanı için geçerli çok önemli bir çıkarım yaptım: Önemli olan ve gelişmesi gereken, seni hızlandıran ve güçlendiren asıl şey senin bedenin ve zihnin! En hızlı bisiklete sahip olman senin en hızlı olacağın anlamına gelmez Tabi bunu deneyimleyerek öğrenmem biraz değişik oldu ve zaman aldı! Ama profesyonel ekipmanın hissini yaşamak bile harika! Değdi yani! Yediklerinden, sosyal aktivitelerinden, ve sıradan insanların kendini iyi hissetmek için her günyapmaya ihtiyaç duydukları, bağımlısı oldukları pek çok şeyden! Gerçekten uyandıkları saatten uyudukları saate,kahvaltılarındaki kaloriden ağırlık antrenmanı planlarına ve saatlerine her şeyleri planlı. Yaptıkları her şey plan dahilinde, program dahilinde Adamların şöyle bir felsefesi var: "Uzanabilecekken asla oturma!" Enerjilerini inanılmaz akıllı kullanıyorlar. Tüm enerjilerini antrenmana ve yarışa saklıyorlar. Günlük hayatta ayakta durmaya hatta oturmaya bile enerji harcamıyorlar. Koltukta televizyon izlerken bile ayaklarını mutlaka uzatıyorlar! Böylesine tutumlu harcıyorlar sınırlı enerjilerini, böylesine dinleniyorlar yorucu bir antrenman veya yarış sonrası! Ve antrenmanlarında aşırı disiplinliler. 1 dakikalık yokuş all-out (tam gaz) antrenmanı yapıyorlarsa o bir dakikayı mutlaka tamamlıyorlar Disiplinliler! Planlılar! Çok motiveler ve istekliler! Ben onlardan öğrendiğim bu maddelerin aslında sadece spor için geçerli olmadığını, hayat için de benzer maddelerin geçerli olduğunu fark ettiğimde adeta feng shui oldum (aydınlandım işte anla) Hayatta kendinize hangi hedefi koyarsanız koyun, neye ulaşmayı isterseniz isteyin, birkaç altın kural var aslında. Onunla yatıp onunla kalkarsanız, tüm gücünüzle, elinizde olan her saniyeyle ona bir adım da olsa yaklaşırsanız, enerjinizi ve zamanınızı sadece ona ulaşmak için harcarsanız, çalışma vakti geldiğinde tüm zihninizi, kalbinizi ve odağınızı o işte yoğunlaştırırsanız ve bunu rakiplerinizden daha iyi, daha güçlü, daha özverili ve daha hatasız yaparsanız, finiş çizgisini göğüsleyen mutlaka siz oluyorsunuz! Son ana kadar pes etmemek, boğazınızdan geçen her bir lokmayı, aldığınız her nefesi, uyuduğunuz her bir dakikayı planlamak, kendinizi en zor antrenmanlarla hedefinize hazırlamak, acı çekmek, gerçekten çok zorlanmak, dayanmak, tüm gücünüzü bu uğurda bitirmek! Ve en sonundaki başarma hazzı! 
, bazende forumdaki fotolara bakınca incecik tekerlerle dağa taşa nasıl çıkıyorlar diye düşünmeden edemiyorum.
bu dedikleriniz bekarken olurda evli ve çocuk olduktan sonra zor gibiBen şimdilerde fark ediyorum:
Bisiklette daha hızlı olmaya çalıştığım dönemlerde farkında olmadan hayatımdan abur cuburu çıkartmışım
Yine bisiklette hızlı olmaya çalıştığım bu dönemlerde uykumu da düzene sokmak zorunda kalmıştım daha iyi dinlenmek için
Aynı dönemlerde (antrenmanlarda ciddi olduğum) plan yapmayı öğrendim ve plana sadık kalmanın, yani kendimi bunun için zorlamanın, yani vücudu disipline etmenin ne kadar zor ve başarıldığında da bir o kadar haz verici olduğunu öğrendim!
Haftalarımda ve günlerimde rutinler oluşturmasını öğrendim (örneğin salı-peşembe-cmt-pazar antrenman)
Kendi kendime, dünyayı seyrederek mutlu olmasını öğrendim (deneyin: pazar sabahı boğazda antrenman yapın, sadece zincirinizin, denizin ve martıların sesini duyun!)
Gücümün yetebildiği en üst seviye bisikleti yıldan yıla kendime dizdim. Geldiğim son noktada elimde bir araba değerinde bisiklet vardı. Fakat ben hala istediğim kadar hızlanamamıştım
Profesyonel sporcuları takip ettiğim dönemde, başarılı olmak için ne kadar çok şeyden fedakarlık ettiklerini ürpererek öğrendim
219363 dosyayı görüntüle
evlenıyor musunuz yoksa@necmeddin sattım hocam bisikleti, binmiyorum artık. Bir şekilde hayatımdan bisiklet tamamen çıkmış olacak birkaç sene içinde. Bildiklerimi de unutulur
35000 beğeni olur bencede.. Eski paylaşımlardan halen beğeni alınmaya devam edilir.. Hayat süprizlerle dolu, İzmire taşınırsan bisiklete geri dönersiniz Burdakiler oldukça saygılılar, Antreman yapanlarla çok karşılaşıyorum, selamlaşıyoruz. Umarım bir gun selamlaşırız Kalbim 179 atış, cigerlerimin kapasitesi yetişmediği için kaslarıma oksijen gidemedi.. Benden bu kadar diyerek ve içimden (yokuşlara bakarak) Kilo verip seni aşıcagım dedim ve U donuşu yaparak müthiş bir inişle ve düz yol boyunca 80km non-stop 2saat53dk da tamamladım.. Tırmanışı ve uzun yolda min enerji ile uzun km mesafeyi yol bisikletime borçluyum Tırmanışta yokuşlar rahatça aşan bisikletim tarmac sl4 e borçluyum Tabiki seni daha seksi gösteriyor o ayrı mesele
evlenıyor musunuz yoksa
İzmire taşınırsan bisiklete geri dönersiniz
evet elevation gain.. Kendi vucudumu daha iyi tanıdım dün Bacak hacmim fazla geniş üst bacak çapım 66cm.. iç bacak uzunlugu 77cm.. Genetik olarak ailecek iç bacak kısa olup, fazla kas kütleye sahibiz Buda beni daha sağlam tırmanış ve sprinter yapıyor gerçi, sprint için kendimi hiç denemedim bir gun deneyeceğim.. Tırmanışıma 2 yıldır haftada 4 gun işe gidip gelmemin etkisi var, nerdeyse hergun 200-220metre tırmanıyorum.. İş yerim dag tepede, evim deniz seviyesinde 