Son 43 yılına bizzat tanıklık ettiğim Türkiye hiçbir zaman medeniyet konusunda Japonya ile kıyaslanacak durumda değildi.
Bununla birlikte eskiden az da olsa çocuklarına büyüklere ve diğer insanların hakkına saygı duymayı öğreten, önceliği vatana faydalı bireyler yetiştirmek olan ebeveynler vardı. Utanma duygusu da vardı biraz.
Şimdi toplum kavramı yerini gücü yetenin yetmeyeni ezdiği sürü hiyerarşisine bırakmış durumda. Eğer yeterince güçlüyseniz, ya da doğru yerlerde tanıdıklarınız varsa hiçbir kurala tabi değilsiniz.
10 tane fabrikam var diye bir uçak dolusu insanın hakkına tecavüz edip, görevlilere ana avrat sövebilir ya da eski bir türkücünün gayrimeşru çocuğuysanız sizi uyarmaya gelen polise "seni yerler koçum" diyebilirsiniz.
Başka enayiler şeritlerinde trafiğin akışına uyarken siz emniyet şeridinden yardırabilir, toplu taşımayla gidiyorsanız kapının yanından dalıp koşturarak yer kapabilirsiniz.
Esnafsanız her türlü yalanı hiç sıkılmadan söylemek sizin en doğal hakkınızdır. Pazarcıysanız en düzgün konuşan, en temiz yüzlü insanlara çürüklerin alayını doldurmalısınız.
İşyeri sahibi olduğunuzda ilk yapmanız gereken vergi kaçırmak için her türlü yöntemi öğrenmek olmalıdır. Bırakın başkaları faturalarını bir gün aksatmamak için yemeğinden kessin. Ne sigorta ödeyin, ne de vergi beyan edin. Zaten ceza çıksa da birkaç senede bir af çıkar, ne olacak.
Bir yerlerde çalışansanız da bırakın işlerin çoğunu çalışma arkadaşlarınız yapsın. Siz mi kurtaracaksınız şirketi. Çalışıyor görünüp goy goy yaparak akşamı edin, bu arada yöneticiniz kimse ona yalakalıkta kusur etmeyin ki kıymetiniz bilinsin.
En son örnek bunların hiçbiri olmayıp 19 yaşında 26 suç kaydı bulunan mafya özentisi bir pislik iseniz de korkmayın. Polisin silahıyla gencecik polisi şehit edin. Nasılsa adalet sistemi instagramdan, twitterdan paylaşım yapanların üzerine çökmekle meşgul olduğundan birkaç ay yatar çıkarsınız.
